Met een consumptie van meer dan 4 pond per persoon per jaar is zoethout het meest geliefde snoepje van Nederland. In feite is meer dan 20% van alle snoep verkocht in Nederland drop (het Nederlandse woord voor "drop"). Samen met Nederlandse kaas en hagelslag is drop een van de dingen die meer dan de helft van alle Nederlandse vakantiegangers niet zonder een huis uit de kast zal laten, volgens een recent onderzoek.
Oogst en productie van zoethout
Het lijkt misschien verrassend dat, hoewel de obsessie met zoethout het sterkst is in Noord-Europese landen, zoals Finland, IJsland, Duitsland, de Scandinavische landen en Nederland, de zoethoutwortel zelf inheems is in Zuid-Europa.
De schorre wortels van de glabra- plant met glycyrrhiza worden in de herfst geoogst, waarna de wortels worden gedroogd, gemalen en gekookt. De pulp wordt vervolgens gefilterd, geconcentreerd, uitgegoten in mallen en gedroogd. Het resulterende product wordt blokdrop genoemd, dat wordt verkocht aan snoepfabrikanten, traditioneel verpakt in laurierbladeren, en getransporteerd naar hun fabrieken, waar het verder wordt verwerkt.
Hoewel zoethout niet in Nederland wordt geteeld, is het land een van de grootste dropsnoepproducenten in de Europese Unie. In 2008 werd de totale snoepproductie in Nederland geschat op € 1,3 miljard (meer dan $ 1,4 miljard) en was deze verantwoordelijk voor ongeveer een derde van de EU-productie van dropsnoepjes en -extracten, vervolgens gewaardeerd op ongeveer € 90 miljoen (meer dan $ 99 miljoen). In 2011 bedroeg de Nederlandse dropverkoop ongeveer € 168 miljoen (meer dan $ 185 miljoen).
Medicinale eigenschappen van zoethout
Zoethout wordt verondersteld ontstekingsremmende eigenschappen te hebben en wordt al sinds de oudheid door veel culturen als geneesmiddel gebruikt.
Het wordt gebruikt in de traditionele Chinese geneeskunde en Ayurveda en zoethout werd zelfs gevonden in het graf van koning Toetanchamon. De Vlaamse auteur Jacob van Maerlant schreef over zoethout als een middel tegen de hoest en de luchtwegen in zijn encyclopedie over natuurlijke geschiedenis, die in de 13e eeuw in Nederland werd gepubliceerd.
Zoethout wordt nog steeds veel gebruikt als zuigtablet om zere kelen in Nederland te kalmeren. De slepende perceptie dat drop medicinaal is - en daarom goed voor u - heeft een negatieve kant. Sommige Nederlandse moeders bieden hun kinderen een dropje in plaats van snoep, waarbij ze vergeten dat het net zoveel suiker bevat als gewone snoepjes, naast een flinke dosis zout in sommige soorten. Van zoute drop is ook bekend dat het de bloeddruk verhoogt, maar alleen als het in grote hoeveelheden wordt geconsumeerd. Dit wordt waarschijnlijk veroorzaakt door het glycyrrhizinegehalte in plaats van door het zout.
Eindeloze druppelvariëteiten
Tegenwoordig is dit Nederlandse culinaire pictogram beschikbaar in vele texturen, smaken, vormen en maten. Je vindt er zoete en zoute variëteiten, waaronder de beruchte dubbele zout, of 'dubbel zout', die alleen wordt aanbevolen voor die-hard drop fans. Er zijn ook harde en zachte versies van Nederlandse drop: sommige mensen likken graag op hun druppel als een zuigtablet, anderen geven de voorkeur aan een kauwsnoepje. Veel voorkomende vormen zijn munten, veters, katten, auto's, piramides, harten en haring, om maar een paar te noemen. Nederlandse drop wordt vaak gearomatiseerd met menthol, laurier of honing. In feite is de smaak van laurierbladeren eenvoudig een verbetering van de smaakstof die de laurierblaadjes tijdens het transport afgeven.
Een verscheidenheid aan zoethout met toegevoegd ammoniumchloride, ook bekend als salmiak , is ook populair in Nederland. Nieuwere toevoegingen aan de Nederlandse zoethoutmarkt zijn onder andere met chocolade bedekte soft-centered dropballetjes, drop-caramels en zoethoutgumdrop / winegum-hybriden.
Bronnen: Centraal Bureau voor Statistiek ('Centraal Bureau voor de Statistiek'); NPO ('' Dutch Public Broadcasting System '); EVMI (een Nederlandse publicatie in de voedingsindustrie).