Duitse theecultuur en voorbereiding

Thee is bijna net zo groot als koffie in Duitsland en veel geritualiseerd dan in de VS. Dunking een theezakje in een warme kop water zal niet voldoende zijn voor de meeste Duitse theedrinkers. In plaats daarvan zijn losse thee, "Tee Laden", "Kluntjes" en theeglazen in plaats van theekopjes veelvoorkomend. Hier zijn een paar dingen om over na te denken bij het brouwen van echte Duitse thee.

• 01 van 07

  Theegeschiedenis in Duitsland

  Thee wordt in Duitsland jaarlijks met een snelheid van 1,5 pond per jaar drooggewicht (700 gram) geconsumeerd met East Frisia, een noordelijke kuststreek die het gemiddelde met 5,5 pond per jaar (2,5 kg) verhoogt. In Oostenrijk en Zwitserland consumeren ze 2/3 van een pond (300 gram) tot iets minder dan 1 pond per jaar (400 gram).

  Thee kwam via Oost-Friesland via Nederland naar Duitsland. Oost-Friese schepen contracteerden met de VOC en brachten rond 1610 de eerste thee naar Duitse bodem. Aanvankelijk werd het alleen als medicijn gebruikt, maar binnen honderd jaar werd het de nummer één drank van Oost-Friesland, met de daarmee gepaard gaande afname van de bierconsumptie. Hoewel thee werd geïmporteerd, was het minder duur dan het in eigen land geproduceerde bier, dat betrekking had op de Pruisische monarchie.

  De Pruisen zagen de opkomst van een handelstekort bij Holland en probeerden de burgers aan te moedigen om te stoppen met het drinken van thee door er een beleid tegen te voeren in 1778 na Christus. Dit leidde tot smokkel, geheime theedrinken en burgerlijke ongehoorzaamheid. Twee jaar later werd het verbod ingetrokken.

  Thee was opnieuw een hot topic tijdens de Tweede Wereldoorlog. Gezien als een luxe, was slechts 10 gram (1/2 ounce) per persoon per maand toegestaan. Echter, voor een gedefinieerd "Ostfriesischen Teetrinkerbezirk" of Oost-Fries thee-drinkgedeelte van het land, werd extra "Teekarten" uitgedeeld, waardoor extra theerantsigingen mogelijk waren.

  Deze extra thee was nog niet genoeg, dus namen de burgers hun toevlucht tot "Teetabletten" gemaakt van kunstmatige aroma's en suiker en andere kruiden die werden gebrouwen in theesurrogaten. Thee bleef na de oorlog enige tijd schaars en de Oost-Friezen ruilden hun boter voor thee met mensen die in het Ruhrgebied van Duitsland woonden. In 1953 werd de 'Teesteuer', een belasting op thee, sterk verminderd en konden de Oost-Friezen eindelijk een 'Köppke Tee' (kopje thee) betalen wanneer ze maar wilden.

• 02 van 07

  Oost-Friese thee

  In Oost-Friesland wordt thee twee tot vier keer per dag gedronken. Naast ontbijt en diner begint op een ochtend de theetijd rond 11.00 uur en de andere ochtend om 15.00 uur. Drie kopjes thee per zitje worden geacht voldoende te zijn en in Oost-Friesland zeggen ze dat 'dree ostfreesenrecht is', of drie is hun recht .

  Thee wordt ook aangeboden aan elke bezoeker bij het betreden van het huis, of voor een paar minuten of een paar dagen.

  De East Frisia-mix bestaat meestal uit Assam en Ceylon- theebladeren gemengd in een verhouding van twee tot drie of één tot drie. Dit brouwt in een sterke, donkere thee met een goed aroma. Het wordt meestal gezoet met een soort suiker van kristalsuiker genaamd "Kluntjes" (uitgesproken als kloont-yahs) en een beetje room.

• 03 van 07

  Tea Rituals - Oost-Friese theeceremonie

  Thee maken op de Oost-Friese manier is ingewikkeld maar niet moeilijk. De "Teetied" (theetijd) wordt bereid door een theelepel theeblaadjes voor elk glas en een voor de pot op de bodem van een voorverwarmde theepot te plaatsen. Water net van de kook wordt over de theebladeren gegoten om te bedekken. Dit mag drie minuten trekken, dan wordt de pot gevuld met zeer heet water en wordt de thee geserveerd.

  In elke glas- of theekop worden "Kluntjes" geplaatst en de hete thee wordt door een klein zeefje over de suiker "Kluntjes" gegoten, tot de helft gevuld. Vaak wordt een speciale lepel voor de room, een "Rohmlepel", gebruikt om voorzichtig een beetje room aan de zijkant van de kop te voegen, zodat een witte wolk in het midden van de zwarte thee te zien is. Traditioneel wordt de thee zonder roeren gedronken en komt de drinker eerst in contact met de bittere thee, daarna de melkachtige smaak naar het midden en een beetje zoetheid aan het eind. Dit kan zijn gebeurd toen suiker zo duur was dat het, om het over meerdere kopjes thee te laten duren, nodig was om de beker niet te roeren.

  Als gast wordt het als onbeleefd beschouwd om tijdens een vergadering minder dan drie kopjes thee te drinken. Plaats je beker ondersteboven op de schotel of je lepel in de beker geeft aan dat je klaar bent en geen thee meer wilt.

  Een interessant stukje folklore beweert dat thee die gedurende drie minuten wordt gebrouwen, verkwikkend is, terwijl dezelfde thee die gedurende vijf minuten wordt gebrouwen, je helpt te slapen.

• 04 van 07

  Kluntjes - Kandis - Suiker voor uw thee

  "Kluntjes" zijn een soort van rotssuikergoed dat is gekristalliseerd uit een verzadigde suikeroplossing. Ook bekend als "Kandis" worden ze nu industrieel geproduceerd en gevonden in de meeste Duitse supermarkten. De meeste "Kluntjes" zijn een troebele, witte kleur, maar het is populair om bruine "Kluntjes" te serveren, die zijn gemaakt van gekarameliseerde suiker . Kluntjes knetteren als de hete thee over hen heen wordt gegoten, wat bijdraagt ​​aan de zintuiglijke ervaring van thee drinken op de Oost-Friese manier.

• 05 van 07

  Teegeschirr and Teeglaser - Tea Things

  In de 17e eeuw kwam porselein via de Nederlandse Oost-Indische Compagnie naar Europa. In de 18e eeuw hadden Duitse fabrikanten ontdekt hoe ze zelf een soortgelijk product konden maken. De Oost-Friezen gaven de voorkeur aan "Dresmer-theegerechten" van het "Wallendorfer Porzellan" -fabrikant.

  Twee verschillende patronen waren erg populair, een blauw gekleurd patroon ("Blau Dresmer") en het beroemde, rode pioenroos (ook wel roos) patroon ("Rood Dresmer"). Een degelijke set bestond uit een crème bus, een theepot (Treckpott) en cups ("Koppen", "Kopkes"). Vroege sets hadden geen schoteltjes of handvatten op de cups. De cups zijn geribbeld om de thee snel te koelen.

  Latere verbeteringen bestonden uit gespecialiseerde theelepels, roomlepels en suikertangen voor het verplaatsen van de "Kluntjes" of "Kandis."

  Buiten Oost-Friesland wordt een ander typisch gerecht gebruikt, een "Teeglas" of theeglas. Geïmporteerd uit het oosten (Rusland, Turkije), is het helder glas in een metalen of geweven mand om de vingers koel te houden. Een thermische karaf om de thee en koffie warm te houden is ook extreem populair.

• 06 van 07

  Stoevchen

  "Stövchen" zijn letterlijk "kleine kachels." Ze lijken op rechauds en chaffing dishes, maar zijn specifiek ontworpen om een ​​theepot of koffiepot te bevatten. Ze worden meestal verwarmd met theelichtjes (kleine, platte kaarsen). Ze zijn gemaakt van klei, porselein, metaal of glas.

  Veel Oost-Friezen vinden dat hun theeceremonie onvolledig is zonder een "Stövchen" om de pot warm te houden.

  Naast de kleine kachel, die uit een laag Duits woord komt voor een ruimte die kan worden verwarmd, worden sommige theepotten warm gehouden met een "Teewärmer" of "Mütze", een stoffen hoes die over de theepot past en deze isoleert.

• 07 van 07

  Netten en eieren voor thee

  Omdat Duitsers de voorkeur geven aan losse thee, zijn er een groot aantal gadgets ontwikkeld om de theebladeren uit de bekers te houden. Terwijl een zeef wordt gebruikt voor de hierboven vermelde theeceremonie, zijn wegwerp- en doekfilters erg populair, populairder dan de metalen theeballen die je in de VS ziet.