'Pişmaniye' is het suikerspin van Turkije

'Probeer het eens en heb er spijt van. Probeer het nooit en je zult het duizend duizend keer spijten

'Pişmaniye' (peesh-MAHN-ee-yay) 'soms' sprookjeszijde 'genoemd, is een oud Turks snoepje dat dateert uit de 15e eeuw. Het wordt ook wel 'flosdraad', 'snoer havla', 'uitgerekte halva' of 'vlas havla' genoemd.

'Pişmaniye' lijkt het meest op suikerspin maar heeft een andere textuur en een diepere smaak. In tegenstelling tot suikerspin, bevat dit speciale snoepje meel en boter en veel suiker die in duizenden fijne kruimelige strengen wordt getrokken.

Deze strengen worden verzameld in hapklare ballen en als snoepjes in dozen.

'Pişmaniye' is er in verschillende soorten. Het wordt gewoon verkocht of bedekt met chocolade, gegarneerd met gemalen pistaches of walnoten en op smaak gebracht met vanille of cacaopoeder.

Geschiedenis van 'Pişmaniye'

De geboorteplaats van 'pişmaniye' is het Kandira-district in de stad Kocaeli in Noordwest-Turkije, niet ver van Istanbul. Tegenwoordig wordt de pluizige floss overal in het land geproduceerd, maar de beste komt nog steeds uit deze regio.

In tegenstelling tot de meeste Turkse zoetigheden zoals baklava , zult u 'pişmaniye' niet vinden in uw lokale markt of banketbakkerij. Het is veel moeilijker te vinden en wordt meestal verkocht in toeristische cadeau- en souvenirwinkels en in een aantal luxe vleeswarenzaken .

Omdat 'pişmaniye' lange tijd zonder koeling kan worden opgeslagen, is het kopen ervan als een geschenk voor familie en vrienden een gangbare traditie in heel Turkije. Velen wachten tot ze door het Izmit-gebied reizen en inleveren voor toekomstige geschenken.

Hoe 'Pişmaniye' is gemaakt

Het maken van authentieke 'pişmaniye' kost veel vakmanschap. Eerst worden grote hoeveelheden meel geroosterd in boter tot ze lichtbruin zijn. Vervolgens worden grote hoeveelheden suiker gesmolten en met de hand in een ring gevormd als ze afkoelen. Terwijl de suiker nog steeds buigzaam is, wordt deze op het bloemmengsel geplaatst en getrokken en vervolgens terug in een ring gevormd.

Dit proces wordt herhaald totdat de suiker en het meel zich combineren en zeer fijne floss vormen.

Het verhaal achter 'Pişmaniye'

Er zijn veel verhalen en lokale verhalen over 'pişmaniye.' In het Turks betekent 'pişman' 'spijt'. Zoals het Turkse gezegde luidt: 'Probeer het een keer en heb er één keer spijt van. Probeer het niet en je zult er duizend keer spijt van krijgen. ' Je zult er de eerste keer spijt van hebben want het eten van 'pişmaniye' kan rommelig zijn. Maar het is zo heerlijk, je zult er altijd spijt van krijgen als je het nooit probeert.

Een andere populaire legende over dit zachte snoepje gaat als volgt. Een banketbakker die in Kocaeli woonde was beroemd om zijn zoete creaties. Mensen stonden mijlen buiten zijn winkel om alleen maar een paar van zijn beroemde specialiteiten te proberen. Zelfs traders omleiden de Zijderoute om zijn heerlijke zoetigheden te proberen.

De banketbakker had, ondanks zijn succes, een ander soort probleem. Hij was verliefd geworden op een mooie, maar flinke jongedame. Hij probeerde alles om haar hart te winnen, maar zijn liefde bleef onbeantwoord.

Wanhopig besloot hij een gloednieuw snoepje te maken en het op te dragen aan zijn geliefde, in de hoop in ruil daarvoor haar liefde te krijgen. Hij werkte hard met zijn helpers en creëerde prachtige, sneeuwwitte ballen van getrokken halva.

Ter ere van zijn liefde noemde hij de zoete 'şismaniye', wat 'mijn dikke dame' in het Turks betekent.

Hij bestempelde het zorgvuldig en stuurde een paar dozen naar zijn geliefde meisje. Deze keer werkte het en hij wist haar aandacht te trekken.

Het duurde niet lang voordat ze getrouwd waren en nog lang en gelukkig leefden, althans voor een tijdje. Toen veranderde de jaloezie en bedrog van zijn nieuwe bruid zijn leven in de hel. Hij was diepbedroefd maar hij moest haar verlaten.

Zo veranderde hij de naam van het snoepje van 'şismaniye' in 'pişmaniye', wat 'spijt' betekent.