Salie in Grieks eten

Griekse naam en uitspraak:

Faskomilo, φασκόμηλο, uitgesproken als fahs-KOH-mee-lo

Op de markt:

Salie is beschikbaar als verse of gedroogde bladeren. Gedroogde salie is meestal verkrijgbaar in grof gemalen of in poedervorm. Koop verse salie die sterk geurt. Koel in een papieren handdoek in een afsluitbare plastic zak, om maximaal vier dagen houdbaar te zijn.

Fysieke eigenschappen:

De salie plant is een ronde, laagblijvende groenblijvende struik die groeit tot 36 inch in diameter.

De lancetvormige bladeren zijn grijsgroen en voelen "donsachtig" aan, vanwege de zeer korte en fijne haren die de bladeren bedekken. De bloemen zijn crèmewit tot purperroze en groeien in kransen of ringen in groepen van 2 tot 6 aan de bovenkant van de centrale stengel.

Gebruik:

Salie heeft een sterke smaak die pittig en scherp is, met een vleugje kamfer. Kleine hoeveelheden salieblaadjes worden vaak gebruikt bij het koken van vlees en gevogelte, of in kransen. Salierook kan worden gebruikt als kamerverdrijvend middel.

Wissels:

Rozemarijn of tijm

Oorsprong, geschiedenis en mythologie:

Ten minste 20 ondersoorten salie zijn inheems in het Middellandse Zeegebied, en worden wild op hellingen en woestenijen. Meer dan 250 ondersoorten zijn gecatalogiseerd. Ten minste één ondersoort van salie wordt in de meeste delen van de wereld geteeld.

Er zijn twee salasoorten: breedbladig en aan de randen ingesloten. Breedbladige salie is mild van smaak en wordt gebruikt voor het koken. Salie heeft een licht bittere en scherpe smaak en past goed bij varkensvlees, eend, worst en spek.

Op Kreta wordt salie vaak gebruikt in het proces van het roken van worstjes en tijdens het bakken van het traditionele harde brood van Kreta door takjes salie in de houtgestookte oven te plaatsen.

Oudgriekse artsen, zoals Dioscorides en Hippocrates, waren bekend met de medicinale en therapeutische kwaliteiten en toepassingen van salie.

Hippocrates (4e eeuw v.Chr.) Schreef salie voor als een remedie tegen longziekten en gynaecologische aandoeningen. Dioscurides (1e eeuw na Christus) gebruikten salie als een diureticum, om uitwendige bloedingen te stoppen en om menstruele afscheiding te bevorderen.

Volksgeneesmiddelen in veel delen van de wereld beschouwen salie als een geneesmiddel dat "genezen is" en gebruiken het om een ​​groot aantal ziekten te behandelen, zoals luchtweginfecties, keelpijn en hoofdpijn. Woestijnnomaden drinken een kruideninfuus (meestal salie) omdat ze denken dat het verlies van vocht beperkt wordt en uitdroging voorkomt.

Middeleeuwse Europeanen gebruikten salie om hun geheugen te versterken en om wijsheid te bevorderen. Tijdens de Middeleeuwen werd salie op grote schaal gebruikt tegen cholera, hoge koorts en epilepsie. Tijdens de pest in Toulouse in 1690 werd gezegd dat dieven zich wasten in water dat sterk doordrenkt was met salie en rozemarijnextract, om zichzelf te beschermen tegen dodelijke infecties terwijl ze de doden op straat pleegden.

De etherische olie van salie bevat thujon, borneol en fenolische zuren die krachtige antiseptica en antibacteriële middelen zijn.